රිදී රේඛා

අපි හැමෝගෙම ජිවිත දේදුනු පාට නෑ….. හැබැයි දේදුනු අතරින් බැබැළෙන මේ වගේ රිදී රේඛා එක පාර පහළ වෙන්නෙත් නෑ.

අද උදේ මම වැල්ලවත්තේ කොච්චිය අහුවෙච්ච කෑලි කැලී වෙලා ගියපු තරුණ ගැණු ළමයෙකුගෙයි, පිරිමි ළමයෙකුගෙයි මළ සිරුරු දැක්කා. ඊට පස්සේ මම මේ විඩියෝව දැක්කා. ජීවිතයේ ඛේදාන්ත සුඛාන්තයක් බවට පත් කරගත්ත මේ මහා චරිතය අපි හැමෝටම ආදර්ශයක්. විශේෂයෙන් තරුණ අපිට.

ෆේස්බූක් ජාලයේ ජයලාල් රෝහණ මහත්තයා සහභාගි වෙච්ච, “සිහිනයකි රෑ” වැඩසටහනේ කොටසක වීඩියෝවක් මට නරඹන්ට හම්බ උනා. එතැන කියැවෙන්නේ එතුමාගේ ජීවන ගමනේ මහා පරිච්ඡේද විකාශනයක්. එතැන ගීයක් ගැන කියැවෙනවා. ඒ වීඩියෝවේ ගීතය අඩංගු වෙලා නෑ.

“පොල්කට්ටට වතුර අරන් මුහුණ සෝදලා හනිකට“, රංජන ජයතිලක මහත්තයා ගයන, නිමල් ගුණසේකර මහත්තයා සංගීතය සැපයූ, නෙල්සන් දෙවුමුණි මහත්තයා ලියූ ඒ ගීතය හරිම විරල ගීයක්. මම කවදාවත් අහලා තිබ්බෙ නෑ. මේ තියෙන්නේ ඒ ගීය.

පොල්කට්ටට වතුර අරන් මුහුණ සෝදලා විගහට
හීල් බත් මිටෙන් සෑහී කහට උගුර බී හනිකට
පස්ස ඉරුනු කලිසම ඇඳ අකුරු කරන්නට යන විට
මල් නොපිපුනු බව සැබෑය මගේ පුංචි පා සිඹින්න

තනිලන්දේ ඉබි ගමනේ හිතට බියක් නොවෙනා
ගල් උල් වී පුංචි පතුල් එක විදියට රිදුනා
පයට හීරී ගලන කඳුළු හිත අස්සෙම මිදුනා
ඉගෙන ගන්න පුංචි හිතට තව දහිරිය ලැබුනා

දුක දැනෙන්නෙ නෑ අක්කේ.. මගෙ හිත පුරවා තියන්න
කර රිදෙන්නෙ නැහැ කූඩෙට මට පුලුවනි වැලි අදින්න
අපෙ අම්මගෙ සොහොන පුරා ඇගේ පැතුම් මල් පිපෙන්න
ගියා කියල යමු පාරේ යමු අක්කේ දුක නිවන්න

මේ සිහිනයකි රෑ වැඩසටහනේ එක් තැනක මෙතුමාගේ දයාබර බිරිද ගැන කියැවෙනවා. ඇය වෙනුවෙන් මෙතුමා ගීයක් තෝරනවා. ඒකට මෙතුමා අටුවාවකුත් කියනවා. ඒයට බොහෝ ගැලපෙන සැබැ පෙම්වතියක්, බිරිදක් මටද ලැබි තියෙන නිසා ඇයත් ( තිෂාරා ) මා මේ ලියමනට ඈදනවා.

රත්තරන් මැණික් මුතු මොකටද ඒවා.
හිස් අතින් සිනා සිසී පැමිණේවා..

මට මල් කුමටද මා උපන්නෙ වන මල් උයනේ
මට පැණි කුමටද මා සිටියා මී බැඳි අරණේ..
මිණි මුතු රන් සිව් සම්පත් ඇත මේ දෙරණේ
ගෙන එනු මැන ඔබ මට සලසන රැකවරණේ

මුතු බෙල්ලෙකු මුතු රකින ලෙසින් කුස තුල සඟවා
මතු ඔබ රැක ගමි මා සතු පිය සෙනෙහස හඟවා
ඔබ පැමිණුනු පසු සිහිලෙන් හදවත පිනවා
මා ඉන් පසු ඔබ යන හැම තැනකම එනවා

පද රචනය: ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස්
සංගීතය: වික්ටර් රත්නායක
ගායනය: ශ්‍රීමතී තිලකරත්න